Zielona infrastruktura elektroenergetyczna – co oznacza w praktyce?

To zestaw rozwiązań technicznych i organizacyjnych, które umożliwiają produkcję, przesył i wykorzystanie energii elektrycznej w sposób zgodny z zasadami zrównoważonego rozwoju. Celem jest redukcja emisji gazów cieplarnianych i ograniczenie negatywnego wpływu sieci elektroenergetycznych na środowisko – przy zachowaniu pełnej niezawodności i bezpieczeństwa dostaw.

W praktyce oznacza to m.in. integrację odnawialnych źródeł energii (OZE), rozwój systemów typu smart grid, eliminację szkodliwych gazów technicznych (np. SF₆), a także wdrażanie technologii wspierających efektywne bilansowanie mocy na poziomie lokalnym.

To nie tylko zestaw urządzeń – ale całościowe podejście do projektowania, modernizacji i planowania inwestycji, z uwzględnieniem regulacji klimatycznych i rosnącej roli zdecentralizowanego wytwarzania energii.

1. Rozwiązania bez gazu SF₆
Gaz SF₆ – przez lata powszechnie stosowany w rozdzielnicach średniego napięcia – został uznany za jedno z najbardziej szkodliwych dla klimatu substancji. W odpowiedzi na nowe przepisy unijne, które zakazują jego stosowania od 2026 roku, coraz więcej producentów przechodzi na technologie oparte na powietrzu i próżni.

W praktyce oznacza to wdrażanie rozdzielnic takich jak Siemens 8DJH 24 Blue GIS czy Schneider Electric RM AirSeT, w których izolacja oparta jest na czystym powietrzu (clean air), a łuk gaszony jest próżniowo. Uesa już dziś integruje te technologie w prefabrykowanych stacjach transformatorowych – z potwierdzonymi badaniami typu i gotowością produkcyjną.

→ Poznaj rozwiązania uesy bez wykorzystania gazu SF6

2. Integracja odnawialnych źródeł energii (OZE)
Rozproszone źródła energii, takie jak instalacje PV czy farmy wiatrowe, wymagają zupełnie innego podejścia do projektowania infrastruktury. Zielona sieć musi być elastyczna, odporna na zmienność produkcji i gotowa do lokalnego bilansowania mocy. Kluczowe stają się odpowiednio zaprojektowane stacje transformatorowe, przystosowane do pracy dwukierunkowej oraz do obsługi zmiennych warunków pracy.

→ Zobacz naszą realizację dla elektrowni fotowoltaicznej Złotów

3. Inteligentne systemy sterowania (automatyka i smart grid)
Zielona infrastruktura to również cyfryzacja. Rozwiązania z zakresu automatyki przemysłowej umożliwiają bieżący monitoring stanu sieci, szybką reakcję na zdarzenia awaryjne oraz optymalne zarządzanie przepływem energii. Systemy te coraz częściej integrują się z platformami klasy SCADA, pozwalając na zdalne sterowanie i pełną analizę danych operacyjnych.

W ofercie uesy znajdują się kompletne systemy automatyki, które można dostosować do wymogów konkretnej inwestycji.

4. Rozwiązania wspierające elektromobilność
Dynamiczny rozwój transportu elektrycznego wymusza zmiany w projektowaniu sieci zasilających – szczególnie w miastach i przy dużych obiektach komercyjnych. Zielona infrastruktura to także stacje ładowania pojazdów elektrycznych, które integrują się z lokalnymi źródłami OZE oraz systemami magazynowania energii.

Uesa oferuje stacje ładowania w wersjach AC i DC, gotowe do integracji z inteligentnymi systemami zarządzania energią oraz zasilania z odnawialnych źródeł.

Wdrożenie zielonej infrastruktury elektroenergetycznej to nie tylko odpowiedź na wymagania regulacyjne czy rosnące oczekiwania społeczne. To realna wartość biznesowa i technologiczna – zarówno dla inwestorów prywatnych, jak i dla operatorów sieci, samorządów czy przemysłu.

• Zgodność z przepisami i odporność na zmiany prawne
  Przepisy unijne, takie jak rozporządzenie (UE) 2024/573 dotyczące zakazu stosowania gazu SF₆, zmieniają sposób projektowania urządzeń elektroenergetycznych. Inwestując w rozwiązania zgodne z nowymi regulacjami, operatorzy i inwestorzy zabezpieczają się przed koniecznością kosztownych modernizacji w przyszłości.
• Ograniczenie śladu węglowego i wpływu na środowisko
  Eliminacja SF₆, integracja OZE, efektywne zarządzanie energią – to działania, które bezpośrednio przekładają się na zmniejszenie emisji gazów cieplarnianych i negatywnego wpływu infrastruktury na klimat. Zielone sieci są bardziej „przejrzyste środowiskowo” – a to coraz częściej realna przewaga w przetargach i projektach finansowanych ze środków publicznych.
• Wyższa elastyczność i odporność sieci
  Nowoczesna, zielona infrastruktura umożliwia lepsze reagowanie na zmienność produkcji energii (zwłaszcza z OZE), szybkie przyłączanie nowych źródeł oraz lokalne bilansowanie mocy. To szczególnie istotne w kontekście rozwoju rozproszonych systemów energetycznych i rosnącego zapotrzebowania na moc w miastach oraz sektorze przemysłowym.
• Niższe koszty eksploatacji w dłuższej perspektywie
  Choć wdrożenie ekologicznych rozwiązań może wiązać się z wyższym kosztem początkowym, nowoczesne technologie (np. rozdzielnice bezgazowe) cechują się niższym kosztem utrzymania, brakiem obowiązku monitorowania i utylizacji gazu SF₆ oraz dłuższym cyklem życia.
• Wzrost niezależności energetycznej
  Integracja lokalnych źródeł energii, rozwój magazynowania oraz automatyzacja pozwalają zmniejszyć zależność od centralnych systemów i ograniczyć ryzyko zakłóceń. To szczególnie istotne w obiektach przemysłowych, szpitalach, centrach danych czy nowoczesnych osiedlach, gdzie bezpieczeństwo zasilania jest kluczowe.

Przejście na zielone modele zasilania to również konkretne wyzwania – od wyższych kosztów początkowych, przez konieczność modernizacji starszych instalacji, po brak pełnej standaryzacji technologii. Kluczowe bariery dotyczą nie tylko kosztów, ale również integracji nowych rozwiązań z istniejącymi strukturami sieciowymi, dostępności technologii i tempa zmian regulacyjnych.

• Koszty inwestycyjne i dostępność finansowania
  Nowoczesne technologie bez SF₆, inteligentne systemy automatyki czy rozbudowane funkcje cyfrowe to rozwiązania przyszłościowe, ale na dziś – nadal droższe niż ich klasyczne odpowiedniki. W przypadku dużych inwestycji koszty wdrożenia mogą stanowić barierę, szczególnie tam, gdzie nie ma jeszcze stabilnych źródeł dofinansowania. Potrzebne są trwałe mechanizmy wsparcia – np. w ramach KPO, funduszy transformacyjnych czy zamówień publicznych uwzględniających kryteria środowiskowe.
• Kompatybilność z istniejącą infrastrukturą
  W wielu przypadkach wdrożenie zielonej infrastruktury oznacza konieczność modernizacji starych układów, co bywa kosztowne i czasochłonne. Rozdzielnice bez SF₆ różnią się gabarytami, sposobem zabudowy i wymaganiami środowiskowymi od tradycyjnych urządzeń. Wymaga to przemyślanego projektowania całych układów – nie tylko pojedynczych elementów.
• Standaryzacja i dojrzałość technologii
  Choć wiele bezemisyjnych rozwiązań jest już dostępnych komercyjnie, nie wszystkie zostały jeszcze ustandaryzowane lub w pełni przebadane w warunkach polskich. Brakuje również jednoznacznych wytycznych technicznych, które ułatwiałyby inwestorom podejmowanie decyzji – zwłaszcza w kontekście doboru technologii do konkretnych zastosowań (np. sieci OZE, przemysł, infrastruktura miejska).
• Procesy decyzyjne i kompetencje techniczne
  Zmiana technologiczna wymaga nie tylko nowych urządzeń, ale także zmiany sposobu myślenia o inwestycjach. Kluczowe stają się kompetencje projektowe, zrozumienie wymagań regulacyjnych oraz świadomość długoterminowych korzyści. Tam, gdzie tych kompetencji brakuje – wdrażanie zielonych rozwiązań może być odkładane lub prowadzone z opóźnieniem.